Inculturatie of niet?
DE grote apostel Sint-Franciscus Xaverius heeft zich op geen enkel ogenblik willen aanpassen aan de inlandse gebruiken van de volkeren die hij wou bekeren. Van “inculturatie” was hij een uitgesproken tegenstander. Het christendom zag hij als de onverzoenlijke tegenstander van het heidendom. Zijn taak was het de ongelukkige heidenen te bevrijden uit de greep van Satan. Heeft die houding zijn evangelisatie nadeel berokkend? Allesbehalve!
Merken we ook op dat de heilige jezuïet nog op andere punten het tegenovergestelde deed van wat veel latere missionarissen zouden proberen en van wat Leo XIII, Benedictus XV en Vaticanum II zouden opleggen. Om te beginnen haalde hij zijn neus niet op voor de Portugese kolonisatoren, integendeel, hij was er rotsvast van overtuigd dat enkel een nauwe samenwerking met de wereldlijke macht duurzame vruchten van kerstening zou afwerpen. Ten tweede richtte hij zich niet tot de autochtone elite, brahmanen in India en bonzen in Japan, die hij als verhard in hun heidense overtuiging beschouwde, maar tot het gewone volk, de armen, de kinderen: bekering van onderuit. En tenslotte was hij zeer terughoudend wat de oprichting van een plaatselijke geestelijkheid betreft; het waren Portugese missionarissen die hij nodig had, omdat die degelijk gevormd waren en met gezag zouden prediken.