OPEN BRIEF AAN DE BELGISCHE BISSCHOPPEN

« Ga heen, zondig voort
en wees gezegend in uw zonde »

« De Kerk in Vlaanderen stemt in met de zegening van relaties van mensen van hetzelfde geslacht. De bisschoppen hebben een aanspreekpunt “ Homoseksualiteit en geloof ” opgezet en liturgische suggesties voor de zegening van homorelaties uitgebracht. De Vlaamse bisschoppen doen hiermee iets wat waarschijnlijk nog nooit eerder in de Kerk is gebeurd. Door ruimte te geven aan de zegening van relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht varen ze een andere koers dan het Vaticaan. Het Dicasterie voor de Geloofsleer stelde in maart 2021 nog dat de kerkelijke zegening van homoseksuele relaties niet mogelijk is » (KN, 20 september 2022).

Wat moet onze reactie zijn op deze zoveelste knieval van katholieke prelaten voor de wereld en zijn liberale, antichristelijke agenda ? Met toestemming van de schrijvers, het echtpaar Lebbe, publiceren wij hieronder de open brief die zij opgesteld hebben en die op uitstekende wijze het enige juiste antwoord op deze aberratie formuleert.

EMINENTIE

Monseigneurs

Wij zijn een gehuwd katholiek Belgisch echtpaar, ouders van jonge kinderen.

1. Op dinsdag 20 september 2022 publiceerde u een document getiteld Homoseksuele personen pastoraal nabij zijn waarin u de erkenning van homoseksuele paren die in een stabiele en trouwe relatie willen leven promoot. U stelt een “ gebedsmoment ” voor waarin het paar van hetzelfde geslacht zal bidden om zich voor God in trouw aan elkaar te verbinden. U geeft voorbeelden van gebeden die de mensen rondom het paar (familie, vrienden) voor en met hen kunnen uitspreken, om hun band te versterken en van hun huis een plaats van begrip en verdraagzaamheid te maken.

U stelt dat ofschoon geen kerkelijk huwelijk, het gebedsmoment voor de betrokkenen een bron kan zijn van “ vrede en gedeeld geluk ”. De passages 250, 297 en 303 van Amoris Laetitia worden aangehaald om uw initiatief te ondersteunen. U verklaart dat u paren van hetzelfde geslacht beter wilt aanvaarden en integreren in de Kerk en dat u “ hun vragen omtrent de kerkelijke standpunten ” wil beantwoorden. U wenst hun keuze te waarderen en hun vreugde om een stabiele partner te hebben gevonden, delen. U beschrijft dan het “ gebedsmoment ” waarop het paar God zal vragen om “ dit engagement van liefde en trouw (te) zegenen en te bestendigen ”. U stelt dat het gebedsmoment eenvoudig kan zijn om het verschil tussen het sacramentele huwelijk en dit engagement van het paar van hetzelfde geslacht voor God duidelijk te houden.

2. Het voornaamste doel van het door de Vlaamse bisschoppen gepubliceerde pastorale initiatief is niet gewoon gericht tot personen met homoseksuele neigingen, zoals de titel doet vermoeden, maar tot actieve homoseksuele personen en homoseksuele paren die samenwonen en hun trouw aan elkaar willen verdiepen. De voorgestelde gebeden zijn uitsluitend bestemd voor homoseksuele paren die hun liefde voor God willen bezegelen en vragen om “ voorgoed aan elkaar gegeven te worden ”.

Een homoseksueel paar dat samenwoont en vraagt om hun “ relatie ” met elkaar te verdiepen, is/was op de een of andere manier seksueel actief of zal dat ooit zijn. Het is impliciet vervat in uw verklaring.

3. U keurt daarmee homoseksuele verbintenissen goed, en dus noodzakelijkerwijs homoseksuele handelingen.

4. De homoseksuele daad blijft volgens de kerkelijke leer echter “ intrinsiek ongeordend ” en schendt het zesde en negende gebod over kuisheid. Met de publicatie van het document hebben de Vlaamse bisschoppen formeel de leer van Christus over het huwelijk en de seksualiteit (Mt 19, 4-6 ; 15, 19-20) terzij­de geschoven, waarvan het gebruik uitsluitend is voorbehouden aan het huwelijk, dat wil zeggen de sacramentele verbintenis tussen een man en een vrouw : « Hij antwoordde : “ Hebben jullie niet gelezen dat degene die hen schiep hen bij het begin als man en als vrouw maakte ? En dat Hij heeft gezegd : ‘Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en de twee zullen één vlees worden’? Ze zijn dan niet langer twee, maar één vlees. Wat God heeft verbonden, mag geen mens scheiden ” » (Mt 19, 4-6).

Het document :

– schendt de goddelijke wet opgenomen in de Heilige Schrift (Gn 1, 26-28 ; 2, 24 ; 19, 1-29 ; Lv 18, 22 ; 20, 13 ; 1 Tm 1, 9-10) ;

– schendt de uitdrukkelijke waarschuwingen van Sint-Paulus terzake (1 Co 6, 9-10 ; Rm 1, 24-27) ;

– staat lijnrecht tegenover de Catechismus van de Katholieke Kerk (CCC, 2357-2359) ;

– negeert de richtlijnen die de Congregatie voor de Geloofsleer in 2021 heeft gegeven (Responsum CDF, 22 feb. 2021) ;

– gaat in tegen meer dan 2000 jaar traditie van het leergezag van de Katholieke Kerk.

Ten slotte distantiëren de Vlaamse bisschoppen zich van de leer van paus Franciscus, en van Amoris Laetitia zelf waarop zij hun document baseren, waarin duidelijk de richtlijnen staan voor pastorale begeleiding bij “ onregelmatige situaties ”. Paus Franciscus schrijft dat “ dit onderscheidingsvermogen nooit afbreuk kan doen aan de eisen van het Evangelie inzake waarheid en naastenliefde, zoals voorgesteld door de Kerk ” (AL, 300).

De Paus stelt dat de volgende voorwaarden noodzakelijkerwijs aanwezig moeten zijn bij het begeleiden van hen die in “ onregelmatige situaties ” leven, namelijk : “ nederigheid, discretie en liefde voor de Kerk en haar leer, in een oprechte zoektocht naar Gods wil ” (AL, 300). Hij waarschuwt voor relativisme : “ Lauwheid, elke vorm van relativisme of van een overdreven terughoudendheid in het voorstellen van het ideaal is een gebrek aan trouw aan het Evangelie en ook een tekort aan liefde van de Kerk tegenover de jonge mensen zelf. De uitzonderingssituaties begrijpen, betekent niet het licht van het ideaal in zijn totaliteit verduisteren of minder aanbieden dan wat Jezus geeft aan de mens ” (AL, 307).

Paus Franciscus verwerpt elk initiatief dat zelfs maar de vaagste overeenkomst tussen een homoseksuele verbintenis en het huwelijk zou maken. Hij citeert de synodevaders : wat betreft “ de voorstellen om de verbintenissen tussen homoseksuele mensen gelijk te stellen met het huwelijk, is er absoluut geen enkele grond om homoseksuele verbintenissen te beschouwen als gelijkaardig of zelfs maar in de verte analoog met Gods plan voor het huwelijk en het gezin ” (AL, 251).

Uw initiatief is dus in strijd met de geest van de synode.

5. De Katholieke Kerk kan een verbintenis die tegen de orde van de Schepper ingaat en zondig is, niet zegenen of erover “ bidden ”. Het bevorderen ervan is een flagrante ketterij. De voorgestelde gebeden zijn godslastering. Evenwel, de homoseksuele personen in waarheid liefhebben wordt geëist door Gods wet.

Zullen trouwe priesters die niet willen dat dit “ gebedsmoment ” in hun parochie plaatsvindt, hun toevlucht moeten nemen tot “ gewetensbezwaren ” in de Kerk waaraan zij hun leven hebben toegewijd ? Hebt u nagedacht over het effect dat uw initiatief zal hebben op vervolgde christenen over de hele wereld, van wie er elk jaar duizenden liever sterven dan hun geloof te verraden ?

Veel gelovigen in België lijden diep onder uw verklaring.

6. De verklaring en uw nieuwe pastorale initiatief ondermijnen de waardigheid van homoseksuele personen in de Kerk door te suggereren dat zij niet in staat zijn de leer van Christus te volgen. Het is een neerbuigende, discriminerende en vernederende benadering van de persoon met homoseksuele neigingen die Gods geboden wil volgen. Het is niet de liefde van Christus die de bisschoppen verkondigen, maar een aanval op de roeping tot heiligheid waartoe ieder mens met homoseksuele neigingen geroepen is. De persoon met homoseksuele neigingen wordt, zoals elk christelijk kind van God, uitgenodigd om Zijn geboden te volgen. Met Gods genade, is hij/zij niet minder bekwaam dan elke andere christen om de oproep van Christus te beantwoorden : “ Neem je kruis op en volg mij. ” Hij/zij is niet minder bekwaam om te antwoorden op het liefdevolle gebod van Christus aan de overspelige vrouw : “ Ga heen en zondig niet meer ” (Jo 8, 11).

Het pastorale initiatief van de Vlaamse bisschoppen vervangt de aanbeveling van Christus aan de overspelige vrouw door : “ Ga heen, zondig voort en wees gezegend in uw zonde. ”

De bisschoppen hebben het kruis van Christus, de sleutel tot onze verlossing, uit hun discours verwijderd. Wij zijn allen zondaars, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, geroepen om Hem te volgen op de veeleisende weg van heiligheid en om, in liefde, “ volmaakt te zijn, zoals uw hemelse Vader volmaakt is ” (Mt 5, 48). Gods barmhartigheid heeft ons de sacramenten gegeven om te volharden en vooruitgang te boeken naar heiligheid.

De officiële verklaring van de Vlaamse bisschoppen kan niet pastoraal worden genoemd. Een herder waakt over zijn kudde en zoekt wanhopig naar het verloren schaap uit pure en onbaatzuchtige liefde om het weer in veiligheid te brengen, weg van de gevaren van de zonde. Christus, de enige ware Herder, leidt ons voortdurend terug naar Hem in de volmaakte omheining van zijn liefde.

7. Echte pastorale begeleiding van homoseksuele personen moet worden aangemoedigd. De homoseksuele persoon in de Katholieke Kerk heeft onze liefde en respect, onze steun en ons gebed nodig. Paus Franciscus stelt terecht : “ Daarom willen we vooral bekrachtigen dat elke mens, ongeacht zijn seksuele neiging, in zijn waardigheid moet gerespecteerd en met respect moet bejegend worden, met de zorg om elke onrechtmatige discriminatie te vermijden en in het bijzonder ook elke vorm van agressiviteit en geweld ” (AL, 250).

Uw verklaring van 20 september weerspiegelt niet Gods liefde voor de homoseksuele persoon. Integendeel, ze nodigt het geweten uit om de ernst van het morele kwaad te negeren. De zonde (in dit geval een homoseksuele verbintenis) zal nooit een “ bron van vrede en gedeeld geluk ” zijn, zoals u verkondigt.

* * *

Wij bidden en vragen dat er weer duidelijkheid komt, dat de verwarring ophoudt, dat de onbaatzuchtige liefde van Christus, de vleesgeworden Waarheid, in ons hart komt, zodat wij elkaar kunnen helpen ons kruis te dragen, het lijden te verlichten en in de waarheid te leven volgens de leer van onze Heer en Heiland Jezus Christus. Verlangend de geboden van God en de leer van de Kerk te volgen en ter wille van de eenheid van de Kerk, vragen wij u, in naam van vele katholieken die door uw verklaring zijn gekwetst, uw document Homoseksuele personen pastoraal nabij zijn van 20 september 2022 in te trekken.

Wij vragen dit uit liefde voor God en zijn geboden, uit liefde voor de Kerk en uit liefde voor de homoseksuele personen die naar Gods plan voor hen willen leven. Wij vragen u opnieuw te bevestigen dat seksualiteit gericht is op de liefde tussen één man en één vrouw, in het sacrament van het huwelijk. Wij kunnen de nieuwe pastorale benadering voor homoseksuele paren zoals verkondigd door de Vlaamse bisschoppen niet gehoorzamen of aanvaarden, volgen of eraan meewerken.

Gezien de ernst van het onderwerp geven wij toestemming deze brief ruim te verspreiden.

Met de meeste hoogachting

Geoffroy en Marthe-Marie Lebbe

KRACHTMETING OF CAPITULATIE ?

HALF november brachten de  Duitse bisschoppen hun traditionele ad-limina-bezoek aan Rome. Eén onderwerp beheerste het gebeuren : wat met de Synodale Weg, het grootscheepse hervormingsproject van de Kerk in Duitsland dat essentiële punten van de traditionele leer op de schop wil ?

« De Duitse bisschoppen hadden vrijdag [18 november] een gezamenlijke ontmoeting met de prefecten van alle dicasteries van de Romeinse Curie. De gesprekken werden geleid door staatssecretaris kardinaal Pietro Parolin. Paus Franciscus had een dag eerder de 62 Duitse bisschoppen persoonlijk ontmoet. Volgens Mgr. Bätzing, de voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie, heeft de paus hen toen bemoedigd en gevraagd geduld te hebben » (Kerknet, 21 november 2022).

Geduld waarmee ? Met de geplande revolutie : toegang van vrouwen tot de gewijde ambten, huwelijk van priesters, leken op leidinggevende posten in de Kerk, erkenning van homoseksuele verbintenissen, groen licht voor kunstmatige geboorteregeling enz. In plaats van de katholieke leer moedig te verdedigen en een radicaal njet uit te spreken over de Duitse plannen, kiest het Vaticaan voor een politiek van schipperen en temporiseren : kardinaal Ouellet, hoofd van het dicasterie voor de bisschoppen, « stelde een moratorium voor het synodale pad voor, dat wil zeggen een tijdelijke opschorting van het hervormingsdebat in Duitsland » (De Roerom, 20 november).

Wat hoopt de Curie daarmee te bereiken ? Dat het grote synodale proces voor héél de Kerk, dat door paus Franciscus opgestart werd, niet te veel beïnvloed wordt door de Duitse revolutionairen. Inderdaad « interpreteerde Bätzing dit als een poging van het Vaticaan om een gevreesde “ veenbrand ” in te dammen die, gebaseerd op de Duitse hervormingseisen, zich zou kunnen verspreiden naar grote delen van de Wereldkerk » (ibid.).

Mgr. Bätzing « erkende dat de interdicasteriële bijeenkomst [...] opnieuw duidelijk had gemaakt dat er meningsverschillen bestaan. Met name de kardinalen Marc Ouellet, de prefect van het dicasterie voor de bisschoppen, en Luis Francisco Ladaria Ferrer, de prefect van het dicasterie voor de geloofsleer, hebben openhartig en duidelijk hun diepe bezorgdheid en bedenkingen geformuleerd over de methodologie, de inhoud en de voorstellen van de Synodale Weg » (Kerknet, art. cit.).

Maar een revolutie kan alleen gestopt worden door met de vuist op de tafel te slaan, niet met te “ dialogeren ”. Omdat Rome daarvoor terugschrikt, trekken de Duitsers aan het langste eind : op een persconferentie aan het slot van het bezoek « heeft Mgr. Bätzing nadrukkelijk ontkend dat de Synodale Weg zelfs nog maar tijdelijk zou worden stopgezet, mee omwille van het ongeduld van het volk van God in Duitsland » (ibid.).

De paus en de curiekardinalen moeten zich trouwens geen illusies maken : uit alle binnengelopen reacties op de bevraging in het kader van het synodale proces voor heel de Kerk blijkt dat “ het Volk Gods ” de radicale eisen van de Duitsers steunt... Is er dan geen remedie tegen de dreigende catastrofe ? Toch wel : een uitspraak van het onfeilbaar leergezag van de Opperherder van de Kerk in zaken van geloof en zeden. Maar of Franciscus daartoe bereid is ?