DE HEILIGE OORLOG

WAT onze westerse landen bedreigt, is een heel gevaarlijke tijdbom: de vrijlating van de jihadisten die in onze gevangenissen opgesloten zitten, na daar in volkomen straffeloosheid een terroristische “opleiding” gekregen te hebben.

ONSTUITBARE RADICALISERING

De Franse minister van Justitie, Nicole Belloubet, kondigde in de zomer van 2018 aan: «Tussen nu en eind 2019 zullen 450 geradicaliseerde gevangenen in vrijheid gesteld (moeten) worden.» Onder hen zijn er vijftig overtuigde terroristen. François Molins, de procureur van Parijs, noemt dat een «geweldig risico».

Meer dan twintig jihadisten hebben bijgevolg de vrijheid verkregen in 2018 en nog eens bijna dertig in 2019. Twee jaar geleden schoof de administratie van het gevangeniswezen het cijfer naar voren van 1200 opgesloten en geradicaliseerde personen, waarvan 500 voor terrorisme. Tien procent van die laatsten hebben ondertussen hun straf uitgezeten en lopen opnieuw vrij rond. De dreiging is zeer reëel, temeer «omdat het risico van recidivisme algemeen beschouwd wordt als uiterst hoog voor veel jihadisten», aldus Guillaume Jeanson, advocaat en woordvoerder van het Institut pour la Justice.

Bij jihadisten komen gevoelens van spijt zelden voor. Vaak zijn ze zelfs nog meer verhard na hun verblijf in de gevangenis, ondanks een verhoogde bewaking. Zelfs wanneer ze tot isolement veroordeeld zijn, slagen sommige gedetineerden er toch in om met de anderen te communiceren. Jeanson: «Het gebeurt niet zelden dat we op Facebook gesprekken zien verschijnen tussen een jihadist in Syrië en een andere hier in de cel. Het is moeilijk om op een geloofwaardige manier uit te leggen dat men de waterdichtheid van de gevangenissen gaat verhogen zonder effectief de strijd aan te binden tegen de verspreiding van gsm’s en zonder de noodzakelijke bijkomende gevangenissen te bouwen met vaste telefoons in elke cel.»

In een enquête gepubliceerd op 14 december 2019 door Mediapart – «Jihad in de gevangenis: hoe gedetineerden communiceren met terroristen» – kwamen veel verbijsterende feiten aan het licht.

In het penitentiair complex van Fleury-Mérogis bij Parijs – met 3800 gedetineerden de grootste gevangenis van Europa – zijn de geradicaliseerde gevangenen in het zwart gekleed, de kleur van het kalifaat. Ze bidden in het publiek en houden zelfs trainingsgevechten terwijl iedereen toekijkt. De gevangenen van gemeen recht worden op de duur wellicht depressief, maar de geradicaliseerden verwerven charisma. Sommigen van hen nemen zelfs een bestraffende functie op zich en veroordelen bv. cannabisgebruikers tot zweepslagen, overeenkomstig de sharia. Ook gebeurt het dat zij hun rivalen van Jabhat al-Nosra (een andere terreurorganisatie) verplichten om in de pas te lopen.

Velen hangen ongestraft vlaggen van Islamitische Staat op in hun cel.

Verschillende gevangenen communiceren onder elkaar met gsm, Skype of WhatsApp. Ze doen dat ook met jihadisten in Syrië of Irak. «Vanaf het moment dat zo’n terrorist terug thuis is, stuurt hij nieuws door», weet een gedetineerde. Het is trouwens op die manier dat het Franse gerecht de dood van een jihadist in Syrië vernomen heeft.

De studie van dat telefoonverkeer is overigens heel instructief. In het najaar van 2015 hadden verschillende opgesloten gevangenen lucht gekregen van een geplande zelfmoordaanslag via een van de terroristen van de Parijse Bataclan. Onheilspellend feit: op 12 november, aan de vooravond van de aanslag, «vroegen veel gevangenen om de dag daarop over een tv-toestel te kunnen beschikken», aldus twee cipiers die anoniem wensten te blijven.

HET KALIFAAT BINNEN DE GEVANGENISMUREN

Mediapart stelt dan ook dat «het kalifaat opnieuw opgericht is binnen de penitentiaire complexen» en citeert een cipier: «Toen we zagen hoe de eerste gedetineerden van gemeen recht een Koran meebrachten tijdens hun dagelijkse wandeling, vonden we dat niet erg, want het was maar godsdienst. De gevangenen waren rustiger sinds ze in iets geloofden.» Een gevaarlijke onderschatting, want de «godsdienst» van een mohammedaan is de jihad, de heilige oorlog... Toen in juli 2016 in de kerk van Saint-Etienne-du-Rouvray een oude priester de keel werd overgesneden en de IS-moordenaars daarna geneutraliseerd werden, verklaarde de verantwoordelijke brigadecommandant: «Het lijdt niet de minste twijfel dat zij als martelaar wilden sterven.» 

De hierboven aangehaalde cipier vervolgt: «We hebben laten begaan, want het kot draaide beter. We hebben niet gezien dat de gevangenen onder het mom van de godsdienst hun radicale ideologie propageerden, de hand legden op wat er gebeurde op de binnenkoer en in de activiteitenzalen en tenslotte hun regels oplegden in heel de gevangenis.»

Wat een verblinding...

«De Europese gevangenissen zijn jihad-fabrieken aan het worden», titelde The Stream op 1 augustus 2016. «De enige overlevende van de aanvallen in Parijs in november 2015 werd op hoerageroep onthaald toen men hem overbracht naar een van Frankrijks best bewaakte gevangenissen. “Sommigen verwelkomden hem als de Messias”, aldus Marcel Duradon, een cipier. [...] Vooral de Franse penitentiaire complexen zijn kweekplaatsen voor toekomstige jihadisten geworden. Ongeveer 50 tot 60 % van de gedetineerden in Frankrijk noemen zichzelf moslims, ofschoon de volgelingen van Mohammed slechts 7,5 % van de Franse bevolking uitmaken. De verantwoordelijken van het gevangeniswezen debatteren over de vraag of overtuigde jihadisten geïntegreerd moeten worden in de grote groep van de gedetineerden of integendeel geïsoleerd.»

Een voormalig lid van de Franse dienst voor contraterrorisme verzucht: «We zetten terroristen bijeen die elkaar tevoren niet kenden en tot uiteenlopende groeperingen behoorden en helpen hen om dichte, ondoordringbare netwerken te vormen.» 

INDOCTRINATIE IN DE BELGISCHE GEVANGENISSEN

De schutter van Luik die als autochtone Belg radicaliseerde in de gevangenis, blijkt geen alleenstaand geval. Cipiers getuigen dat de draaideurcriminelen van vandaag in een schrikbarend tempo uitgroeien tot de terroristen van morgen.

Tegenwoordig lijken gevangenissen de bakermat van de jihad te zijn. Het fenomeen is zo verontrustend dat cipiers aan de alarmbel trekken. Boeven met een kort of lang strafblad vallen steeds vaker ten prooi aan de indoctrinatie van islamisten, die een echte dominante strategie hebben ontwikkeld om heer en meester te zijn in de gevangenissen.

Ook Benjamin Herman, de schutter van Luik die [op 29 mei 2018] drie mensen in koelen bloede vermoordde, werd geïndoctrineerd door moslimextremisten. «We hebben gezien hoe ze hem brainwashten», getuigt een cipier [van de gevangenis van Marche-en-Famenne] aan RTL. «Hij was in se geen terrorist, maar een dronkaard. Ze hebben maandenlang op hem ingepraat en druk op hem uitgeoefend tot hij tot de actie is overgegaan.»

Islamisten proberen voortdurend andere gevangenen te bekeren en hun ideologieën op te dringen. «Ik ben er honderd procent van overtuigd dat de terroristen van morgen nu in onze gevangenissen zitten. Ik heb er al grofweg tien in gedachten die klaar zijn om tot de daad over te gaan», zegt dezelfde cipier.

De gevangenen die aan de zijde van IS gingen strijden, worden beschouwd als ware helden onder de geradicaliseerde gemeenschap.

Gedetineerden die terugkeren uit Syrië scheppen op over hun oorlogsmisdaden en het aantal doden dat ze hebben gemaakt.

Het is een ware epidemie en cipiers zijn ontzettend bezorgd. «Islamisten die andere Belgen proberen te bekeren, zijn werkelijk overal. Ik zie niet in hoe de Belgische regering oplossingen kan vinden om het radicalisme in te dijken.»

Het Laatste Nieuws, 31 mei 2018

STRIJD TEGEN DE JIHADISTEN IN MALI

Wij worden bedreigd door een explosie van de islam vanuit onze gevangenissen, terwijl we tegelijkertijd in de buitenwereld geconfronteerd worden met een even agressieve islam.

In augustus 2014 lanceerde het Franse leger, met groen licht van de Verenigde Naties, een militaire operatie in de Sahel. Operatie Barkhane beoogt te strijden tegen gewapende groepen jihadisten van salafistische strekking. De Fransen werken daarvoor samen met de vijf staten in de regio: Mauretanië, Mali, Burkina Faso, Niger en Tsjaad, maar het zwaartepunt van de operatie ligt in Mali.

Bij de aanvang ging het om zo’n 3000 militairen. Begin 2018 werd dat aantal opgetrokken tot 4500 en op 14 januari 2020 stuurde president Macron nog eens 220 soldaten extra. Zij nemen het op tegen een onbekend aantal jihadisten: sommigen hebben het over 300 strijders, anderen over meer dan 3000. De meesten behoren tot de terreurorganisatie Al-Qaeda in de islamitische Maghreb (AQIM), die naar eigen zeggen «afvalligen, Joden en kruisvaarders» bestrijdt en haar bases heeft in het uitgestrekte zuiden van Algerije. De organisatie is goed bewapend en rijk, dankzij de hoge losprijzen die westerse landen en humanitaire instellingen betalen voor gekidnapte burgers/leden. Men schat dat AQIM het afgelopen decennium meer dan 50 miljoen dollar aan losprijzen betaald kreeg.

In het eerste jaar kon Barkhane 125 terroristen uitschakelen (gedood of gevangen genomen). In februari 2019 was dat aantal opgelopen tot 600. Maar het is vechten tegen de bierkaai, temeer omdat de regering van Mali van totale onbekwaamheid blijk geeft. De interne onrust in het land neemt van dag tot dag toe, zonder dat er effectieve maatregelen genomen worden.

Generaal François Lecointre, het hoofd van de Franse generale staf, verklaarde in februari 2018: «Ik denk niet dat het mogelijk zal zijn het probleem in Mali te regelen in minder dan 10 tot 15 jaar – als we het al kunnen oplossen. De evolutie van de toestand in Mali geeft weinig voldoening.» De militaire historicus Michel Goya merkte in 2019 op: «Barkhane is omgeven door toenemende chaos, waartegen niet veel te beginnen is.»

De Forces Armées Maliennes (FAMA), het regeringsleger van Mali, is geïnstalleerd op enkele honderden meters van het Franse kamp van Gao, maar kan de situatie niet aan. Als het Malinese leger zou overwonnen worden, dan zou al het werk van Barkhane om de rechtsstaat in de regio te herstellen tot niets herleid worden.

Hoewel er in Frankrijk stemmen opgaan om de troepen terug te trekken, predikt generaal Lecointre geduld en volharding. Tijdens elke toespraak die hij houdt, herinnert hij aan de basisdoelstellingen van de operatie: de bescherming van de Fransen verzekeren door terug veiligheid te scheppen aan de limes van Europa, de zuidelijke grenzen van ons continent; een regionale crisis vermijden die de bron kan zijn van nieuwe migratiegolven; de waarden van Frankrijk uitdragen; en de schuld vereffenen die het land heeft ten opzichte van de Afrikanen die voor Frankrijk gevochten hebben.

De stafchef voegt er aan toe dat «men te weinig op het krediet van het leger schrijft dat het ergste vermeden is» (16 december 2019). Zonder Frankrijk zou Mali in elkaar gestuikt zijn en zouden de andere landen in het gebied hetzelfde lot geriskeerd hebben.

POETIN OP HET AFRIKAANS TONEEL

Frankrijk krijgt hulp uit onverwachte hoek. Niemand minder dan Vladimir Poetin heeft zich geëngageerd om in de Sahel het terrorisme te bekampen.

Op 23 en 24 oktober 2019 zat de leider van het Kremlin in Sotsji, aan de Zwarte Zee, de eerste Russisch-Afrikaanse top voor waarop 43 Afrikaanse landen vertegenwoordigd waren. Allemaal verlangden ze vurig naar de Russische investeringen en bescherming. Op dit ogenblik realiseert Moskou 40 % van zijn handelsverrichtingen in Afrika met Algerije en Egypte, maar daar zal variatie in komen: Poetin is van plan de handel met Afrika de komende vijf jaar minstens te verdubbelen.

Maar het ging niet alleen om economie. De Russische president sneed het thema van de veiligheid aan en betreurde «het enorme gewicht» van de militaire uitgaven – van 18 tot 32 % – dat weegt op de budgetten van de Afrikaanse landen. «Rusland gaat de inspanningen van de vijf Sahellanden steunen in hun strijd tegen het terrorisme», beloofde hij. «In die regio, het gebied rond het Tsjaadmeer en het grondgebied van de Sahel, zijn verschillende terroristische organisaties actief. Wij denken dat het belangrijk is de gemeenschappelijke inspanningen te verhogen in de strijd tegen het terrorisme en het extremisme.»

Poetin onderstreepte dat zijn land vastbesloten is om door te gaan met de vorming van militair personeel en ordestrijdkrachten in gespecialiseerde onderwijsinstellingen in Rusland. «Om de gevechtscapaciteiten van de nationale strijdkrachten in de Afrikaanse landen te versterken gaat de samenwerking op militair-technisch gebied verder.»

Het staatshoofd verklaarde nog: «Het terrorisme, de piraterij en de Arabische lente verhinderen de ontwikkeling van Afrika».

De Arabische lente is Amerikaanse import, zoals we allemaal weten, met de bedoeling de seculiere regimes omver te werpen en overal de soennieten aan de macht te brengen met wie Washington nauw samenwerkt (zie De actualiteit doorgelicht van maart 2018: Syrië in het geopolitieke machtsspel). Met “piraterij” verwijst Poetin naar de manier waarop de Chinezen met de Afrikaanse landen omgaan: regelrechte diefstal van hun bodemrijkdommen, in de grootste minachting voor de bevolking zelf. Om de aanpak van Rusland in de kijker te zetten beloofde de Russische leider alvast de schuld van alle betrokken landen aan Moskou kwijt te schelden: meer dan 20 miljard dollar!

broeder Bruno van Jezus-Maria
& redactie KCR