Vaticanum II
.jpg)
Vaticanum II onder het ontleedmes
Op 11 oktober 1962 hield Joannes XXIII zijn openingstoespraak, waarin hij publiekelijk afstand nam van de behoedzame verdedigers van het geloof door hen onheilsprofeten te noemen. Hij leverde het Concilie daarmee uit aan de invloed van de meest progressistische prelaten, die onmiddellijk hun kans grepen.
I. De capitulatie van het gezag
In de geest van de Paus zou het nieuwe concilie geen concilie van strijd of van oppositie tegen de moderne wereld worden, zoals dat van Trente of Vaticanum I. «Paus Joannes wou een concilie van overgang tussen twee tijdperken, dat de Kerk zou doen overgaan naar een nieuwe fase van getuigenis en verkondiging.»
II. De heilige stad een “open stad”
« Een revolutie in de Kerk, dat wil zeggen de systematische vernietiging van alles wat is, precies omdat het is... De oude Kerk moet verdwijnen voor de schepping van die nieuwe Kerk zonder vlek of rimpel die moet zijn, en waarvan elke progressist denkt in zijn binnenste een beeld te bezitten, rechtstreeks door God in zijn hart geprent en mooier dan al het andere... »
III. Een revolutionaire geest
Op 11 oktober 1962 hield Joannes XXIII zijn openingstoespraak, waarin hij publiekelijk afstand nam van de behoedzame verdedigers van het geloof door hen onheilsprofeten te noemen. Hij leverde het Concilie daarmee uit aan de invloed van de meest progressistische prelaten, die onmiddellijk hun kans grepen.
IV. Het eerste leerstellig conflict
De dogmatische constitutie Dei Verbum is naar het zeggen van Paus Benedictus XVI « één van de pilaren van heel het conciliaire bouwwerk ». De H. Vader herinnerde eraan dat hij « als jonge theoloog deelgenomen had aan de levendige discussies waarmee de uitwerking van deze constitutie gepaard ging. »
V. De verwerping van een eeuwenoude liturgische erfenis
Heeft men in de jaren na het Concilie de constituties en decreten van Vaticanum II verraden?? Of zat het vergif al in de teksten zelf?? Een kritische studie van « Sacrosanctum Concilium », de conciliaire constitutie over de liturgie die op 4 december 1963 afgekondigd werd door Paus Paulus VI, geeft een ondubbelzinnig antwoord.
VI. Lumen Gentium?: « Een grote stad voor de helft in puin »
Tijdens de tweede zitting drukte de Belgische kardinaal Suenens de visie van de progressisten door: men maakte van de Kerk « het volk van God », waardoor de eeuwenoude piramidale structuur van tafel werd geveegd en vervangen door het revolutionair en anti-hiërarchisch concept van « een vergadering van allen die gelovend opkijken naar Christus ».
VII. De strijd rond de collegialiteit
Vaticanum II had het onderricht over de pauselijke onfeilbaarheid (Vaticanum I) zinvol kunnen aanvullen met een definitie van de bisschopswijding als hoogste graad van het sacrament van het priesterschap. In plaats daarvan wilden de hervormers het college van bisschoppen op gelijke voet met de Paus plaatsen, als een tegenmacht.
VIII. Orientalium Ecclesiarum?: Doodvonnis over de Oosterse katholieke Kerken
De Grieks-katholieke Kerk van Oekraïne, ook de Kerk van de Uniaten genoemd, werd door het Concilie geofferd op het altaar van de oecumene en de Ostpolitik van Joannes XXIII en Paulus VI. Kardinaal Slipyj, hoofd van de vreselijk vervolgde Uniaten, voelde zich in de Sint-Pietersbasiliek een buitenstaander naar wie niet geluisterd werd.
IX. Nostra Ætate?: onverschilligheid in plaats van naastenliefde
De Verklaring over de betrekkingen van de katholieke Kerk met de niet-christenen werd goedgekeurd ondanks 250 tegenstemmen. De tegenstanders volgden Mgr. Carli, die had gewaarschuwd dat het document de religieuze onverschilligheid in de hand zou werken, de bekering van de heidenen in gevaar zou brengen en een einde zou maken aan het missiewerk van de Kerk...
X. Dignitatis humanæ: De godsdienstvrijheid, een evangelie van dwazen
Paulus VI sprak op 4 oktober 1965 de Verenigde Naties in New York toe en prees er de godsdienstvrijheid als één van de fundamentele Rechten van de Mens... nog vóór het Concilie de nieuwe theorie had goedgekeurd. Met dit manoeuvre slaagde de paus er in om de grote groep opposanten onder druk te zetten en onder het voorwendsel van “aggiornamento” een fundamentele wijziging van de katholieke leer te doen goedkeuren.
Het gezag van Vaticanum II
Geniet een oecumenisch concilie niet automatisch van het onfeilbare en universele oppergezag? Moeten we daarom niet blindelings alle decreten en teksten van Vaticanum II aanvaarden?
Vaticanum II en de missies in het hoge noorden van Canada
De congregatie van de oblaten van Maria Onbevlekt verrichtte schitterend missiewerk bij de Inuit aan de Hudsonbaai. Het decreet « Ad gentes » van het Tweede Vaticaans Concilie gooide de principes van de missionering echter helemaal ondersteboven, met rampzalige gevolgen. Het getuigenis van een “?moderne?” oblaat spreekt boekdelen.
Onze houding tegenover Vaticanum II
Enkele maanden geleden ontving broeder Bruno een brief van de voorzitter van de Franse bisschoppenconferentie, Mgr. Georges Pontier, met de vraag om het standpunt van de Katholieke Contrareformatie met betrekking tot het Tweede Vaticaans Concilie toe te lichten. Uit het uitvoerig antwoord van broeder Bruno hebben wij de centrale passage vertaald, die de visie van de CRC op een heldere manier verwoordt.
De katholieke Kerk blijft onfeilbaar
In het begin van dit jaar, op 30 januari 2021, haalde paus Franciscus ongewoon scherp uit naar de tegenstanders van het Tweede Vaticaans Concilie: «Het Concilie is het leergezag van de Kerk. Ofwel ben je mét de Kerk en dan volg je het Concilie; of anders, als je het Concilie niet volgt en het op je eigen manier interpreteert, dan ben je niet met de Kerk.» Heeft hij gelijk?
De Kerk gedegradeerd tot prostituee van de wereld
Het door de hervormingsgezinden gemanipuleerde Concilie dwong de Kerk tot een geestelijke bigamie, die neerkwam op een complete verloochening van haar Bruidegom Christus. Zij engageerde zich openlijk voor de Vrijheid, door de verklaring over de godsdienstvrijheid Dignitatis humanae; voor de Gelijkheid, door het decreet over de oecumene Unitatis redintegratio; en voor de Broederlijkheid, door de verklaring Nostra aetate.
Volk van God of volk van goden?
Paus Franciscus is met zijn onorthodoxe ideeën geen baanbreker: andere Opperherders gingen hem voor. De aanzet voor de zelfvernietiging van de Kerk die wij vandaag meemaken, werd gegeven door de pausen van het Tweede Vaticaans Concilie, Joannes XXIII en Paulus VI. De fameuze constitutie Lumen gentium luidde een revolutie in waarvan de gevolgen tot op vandaag doorwerken.