De hernieuwing van onze doopbeloften
tegen het modernisme

CENTRAAL deze Paaswake staat de hernieuwing van onze doopbeloften. Het is zeer evident dat deze belijdenis van ons geloof, deze hernieuwing van de doopbeloften uit twee delen bestaat:

1. Het eerste, dat eenvoudigweg bestaat uit het plechtig uitspreken van het Credo, is een akte van Geloof waarvan jullie gevraagd wordt deze te hernieuwen.
2. Het tweede deel, waarbij we ons losmaken van de duivel en hem nogmaals van ons afstoten om ons aan Jezus Christus te binden, is als het morele, sacramentele gevolg, als de heiliging van onze zielen die voortvloeit uit het Geloof. De predikanten leggen meer de nadruk op het morele, maar deze avond zal ik allereerst het Geloof beklemtonen. Eerst is het Geloof nodig opdat vervolgens de Hoop en de Liefde ontstaan. Waarom het Geloof? Omdat ik pas een artikel heb gelezen waarin gezegd wordt dat heel de Bijbel een soort beleefde, charismatische ervaring is waardoor het joodse volk zich een idee van God heeft gevormd en stelselmatig al zijn godsdienstige overtuigingen vorm kregen.

Onze godsdienst evolueert van een reële geschiedenis naar een immanente, innerlijke voorstelling: het zijn ervaringen, opvattingen die mensen zich gemaakt hebben, die elkaar opgevolgd zijn.

We zijn exact beland bij wat Pius X aankloeg als de meest tragische vervalsing van onze godsdienst: het modernisme. De mensen hebben zichzelf een godsdienst bedacht, de joodse godsdienst uitgevonden door Mozes, vervolgens de vervolmaakte en tot zijn hoogtepunt van intelligentie en schoonheid gebrachte godsdienst door Jezus Christus!

Is dat alles waar of niet? Ik ben geschokt door sommige mensen binnen de Kerk, want plots bemerk ik dat ze er niet in geloven als in historische waarheden die zich buiten hen voltrekken. Als we ons ertoe laten verleiden deze absoluut misleidende artikels en boeken te lezen, dan is gans onze liturgie van deze avond slechts folklore!

Ik geloof dat er een brandende doornstruik geweest is en dat Mozes zijn sandalen heeft uitgedaan, omdat hij uit die doornstruik een stem hoorde die Hem zei zijn sandalen uit te doen omdat die plaats heilig was! Dat heeft zich voorgedaan in de vlakte van de Sinaï op een welbepaalde plaats waar ik de grond mag kussen; het is op die plaats dat God zich aan Mozes geopenbaard heeft, het is niet Mozes die dit uitgevonden heeft. Idem voor de doortocht door de Rode Zee, welke een historische gebeurtenis is.

We geloven woord voor woord in al deze gebeurtenissen. Straks zullen we een gebeurtenis herbeleven die even reëel is als de brandende doornstruik, de doortocht door de Rode Zee en de kruisiging van Christus: namelijk de Verrijzenis. Hij is opgestaan uit het graf, Hij lag daar neer te midden van al die aromatische kruiden, handen en voeten gebonden, bekleed met de Lijkwade. Zijn lichaam heeft zich opgericht, Hij heeft zijn windsels gebroken die op de grond gevallen zijn, Hij heeft zijn Lijkwade zorgvuldig opgeplooid. Ik zie het alsof ik er bij was, want het is absoluut waar.

Bij de Hemelvaart stoot men op de kwaadwilligheid van de modernistische ketterij, want die «theologen» geloven niet dat er ergens Jezus Christus met zijn lichaam is en de Maagd Maria met haar lichaam. En als ze daar niet in geloven, dan geloven ze niets van het Credo en hebben ze niet langer het Geloof. En als ze eerlijk waren, zouden ze de Kerk moeten verlaten.

Ik aarzel niet het te zeggen: we moeten haat koesteren voor deze valse herders, voor deze ketters die hun kudde het geloof doen verliezen omdat ze zich omwille van hun ongeloof tevreden stellen met het houden van esthetische redevoeringen. En als dan het volk voelt dat zijn priesters, kardinalen of bisschoppen ook niet meer geloven, steekt de morele ontreddering de kop op.

Hoe wil je verzaken aan Satan en je aan Jezus Christus binden als Satan slechts een beeld is van het menselijk kwaad, als Jezus slechts een mens is die geleefd heeft, verdwenen is en nog slechts leeft in ons bewustzijn? Dan heeft de mens hier op aarde nog slechts een leven van amusement te leiden zonder zich ooit te bekommeren om zijn eeuwig heil.

We maken een tijd mee waarin men bezig is de katholieke godsdienst te vernietigen tot in zijn wortels en fundamenten. Deze nacht van de Paaswake heeft geen enkele betekenis als we delen in dat moderne ongeloof dat men modernisme noemt en dat de H. Pius X zeer krachtig veroordeeld heeft. Maar wij van onze kant, wij geloven.

Besef goed dat door jullie doopbeloften te vernieuwen, jullie vandaag een buitengewoon belangrijke daad stellen waardoor jullie het eeuwig leven zullen waard zijn, want hij die gelooft en gedoopt is, zal gered worden, terwijl hij die niet gelooft of niet meer gelooft, zal veroordeeld worden. We zetten op dit ogenblik ons eeuwig leven op het spel.

Jullie zijn als martelaren – dat wil in het Grieks zeggen: «getuigen» – in deze tijden van geloofsafval. Ga niet ten onder, besef dat jullie tot de uitverkorenen behoren die geloven en voor eeuwig gered zullen worden.

Dát is de zo edele, zo uitstekende betekenis van deze Geloofsbelijdenis die ons moed zal geven. Ze heeft niets kinderachtigs en is geen folklore, maar zal beslissend zijn voor ons ganse leven. Na deze belijdenis zullen jullie het recht hebben om te communie te gaan. Hoe kan men naderen tot de heilige tafel als men zijn Credo ontkent? Alles hangt aan elkaar vast. Een vrouw weet dat heel goed. Als ze breidt, weet ze heel goed dat haar trui uit elkaar zou kunnen vallen; het zou volstaan één steek los te maken om al de rest te laten verdwijnen. Met ons Credo is dat hetzelfde! Sinds de openbaring aan Adam en Eva, vervolgens aan Abraham en Mozes tot op de dag van vandaag houdt alles stand in een onderling verband. We geloven alles, want als we zouden beginnen één van de artikels van het Geloof te betwisten, zou alles op de helling komen te staan en zou er niets meer overblijven.

Ik beklaag de massa’s mensen die in ongeloof vervallen, geleid door blinden. We zullen bidden voor de H. Kerk opdat ze haar Geloof, haar Hoop en haar Liefde terugvindt. Door de communie te ontvangen, weten we dat we volbrengen wat Jezus voorschreef en we gaan reeds over van het leven op de aarde naar de eeuwigheid. Dat is reeds een eerste verrijzenis voor onze zielen in afwachting dat deze verrijzenis ons helemaal opneemt.

Dát is onze vreugde, de vreugde van Pasen die we zo dadelijk gaan verkondigen. Dat alles vormt ons leven, is onze waarheid, ons goed, onze schoonheid, onze vreugde.

Abbé Georges de Nantes
uittreksels uit de homilie van de Paaswake, 29 maart 1986