Het zo blijde mysterie van de Hemelvaart

VEERTIG dagen lang hebben we gewacht op de grote gebeurtenis van de Hemelvaart. We wachtten erop samen met Jezus zelf en zijn apostelen. Gedurende die veertig dagen na de Verrijzenis bleef Jezus voortdurend verschijnen aan zijn apostelen om zijn onderricht te voltooien, om hun alle waarheden te vertellen die zij niet konden begrijpen voordat het grote mysterie van de Verlossing volledig was voltooid, volbracht en vervolmaakt.

Nu kunnen de leerlingen alles begrijpen; ze geloven in Jezus, ze vertrouwen Hem en aanvaarden al zijn openbaringen. Zondag na zondag laat de Kerk ons daarover nadenken, omdat ze ons voorbereiden op de laatste fase van het leven van Christus: zijn terugkeer naar de Vader. Een groot mysterie! Een ongekende ervaring die Jezus zelf voor het eerst zou meemaken. Hij bereidde zich erop voor en tegelijkertijd bereidde Hij zijn apostelen erop voor, zodat ze blij zouden zijn en niet bedroefd over de scheiding. Inderdaad, Jezus zou voortaan krachtiger kunnen optreden ten gunste van de zijnen om hun een plaats in de Hemel voor te bereiden. Hij en zijn Vader zouden de H. Geest sturen om zijn leerlingen kracht en moed te geven om van de waarheid te getuigen.

Mediterend over deze wonderbaarlijke openbaringen zouden we vol vreugde moeten zijn. De Hemelvaart is inderdaad niet gewoon het vertrek van Jezus. Hij wil ook terugkeren naar de schoot van de Vader om te werken aan de redding van allen die de Vader Hem wil geven.

We horen een echo van dit vurige verlangen van Jezus in het hart van de H. Teresia van Lisieux, die naar de Hemel wilde gaan om «lief te hebben en bemind te worden en terug te keren naar de aarde om de Liefde te doen liefhebben. [...] Ik voel dat mijn missie op het punt staat te beginnen, mijn missie om Onze-Lieve-Heer te doen liefhebben zoals ik Hem liefheb, om mijn kleine weg aan de zielen te schenken. Als Onze-Lieve-Heer mijn verlangens inwilligt, zal ik mijn Hemel doorbrengen op de aarde tot het einde van de wereld. Ik wil niet rusten zolang er zielen te redden zijn.» Op dezelfde manier is Jezus niet naar de Hemel gegaan om te rusten aan de rechterhand van de Vader. Als Hij vraagt om op te stijgen naar de Hemel, dan is dat om nog meer en beter te werken voor de redding van de mensen die de Vader aan Hem heeft toevertrouwd.

   Na de maaltijd en de dankzegging gaan Jezus en zijn apostelen, vergezeld van de heilige vrouwen, naar de Olijfberg. Daar zegent Jezus hen en zendt hen uit om aan de hele wereld te gaan prediken. Het is een bevel: «Ga de hele wereld rond en verkondig het Evangelie aan de hele schepping. Wie gelooft en zich laat dopen, zal gered worden; wie niet gelooft, zal veroordeeld worden» (Mc 16, 16).

Daarop steeg Jezus op naar de Hemel. Een wolk nam Hem op. We weten heel goed dat bijvoorbeeld bij de Gedaanteverandering de lichtende wolk het symbool is van de goddelijke natuur, het is God. Nu neemt deze wolk Hem op, ze gaat als het ware voor Hem open en Hij treedt er binnen.

Nu kunnen we in één oogopslag de reuzenschreden overzien die Jezus Christus heeft genomen, de waarachtige Zoon van God die mens is geworden opdat de mens God zou worden.

De Aankondiging is het begin van de openbaring van Christus’ geboorte uit de schoot van de Vader; Hij komt voort uit de schoot van zijn Vader... Heel nederig ontvangt de Maagd Maria de Zoon van God in haar schoot om Hem aan de wereld te tonen. Negen maanden later vindt de zichtbare geboorte plaats van dit Kind, geboren uit de Maagd Maria.

Aan het einde van het leven van Christus antwoordt de Verrijzenis op de Geboorte. De Verrijzenis staat open voor iedereen. Het is Pasen, iedereen verheugt zich. Iedereen weet dat Jezus gestorven is en dat Hij levend naar buiten is gekomen, levend geboren tot een nieuw leven en getransfigureerd. Dat is het grote Paasfeest dat beantwoordt aan de Geboorte.

Maar het is nog niet voorbij. Hij stijgt op, Hij keert terug naar de Hemel, Hij keert terug naar zijn Vader. Zoals Hij uit God kwam op de dag van de Aankondiging, zo voltooit Hij zijn reis door terug te keren naar de schoot van de Vader. En Hij wacht tot ook wij, door onze heiligheid en de genade van de Verrijzenis, Hem volgen en Hem terugvinden in de schoot van God. Hij kwam van God, zoals het Evangelie van Johannes zegt, en nu is Hij teruggekeerd naar de schoot van God.

Dat is het mysterie van de Hemelvaart. Zodra ze dit begrepen heeft, is de mystieke ziel vervuld van oneindige vreugde, omdat onze menselijke natuur is binnengetreden in God. Het is de glorie van God die nu wordt weerspiegeld op het gelaat van Christus. Jezus is in de Hemel om voor ons te werken, zodat we ons bij Hem kunnen voegen en voor eeuwig met Hem kunnen leven.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit de preek van 16 mei 1985