WIJ ZULLEN ALLEMAAL MOSLIMS ZIJN

DE Syrische dokter Nabil Antaki lanceerde onlangs een oproep aan paus Franciscus : « U bent de enige die iets kan doen om een einde te maken aan de verwoesting van ons mooie land, om de dood van honderdduizenden menselijke wezens tegen te houden en om de Syrische christenen toe te laten in hun land te blijven of ernaar terug te keren. »

Antaki is geneesheer en is directeur van één van de twee laatste hospitalen van Aleppo. Hij is van mening dat het « onmiskenbaar prestige » van de paus « de regeringen » ervan kan overtuigen op te houden met « het financieren en bewapenen » van de gewapende bendes in Syrië.

Neen, dokter, het prestige van paus Franciscus zal niet volstaan ! Het enige wat kan helpen is de tussenkomst van het Onbevlekt Hart van Maria, als de H. Vader zich verwaardigt gehoorzaam te zijn aan haar vragen : 1° het aanbevelen van de eerher­stellende devotie van de eerste zaterdagen van de maand voor de redding van de zielen ; 2° het verordenen aan alle bisschoppen op aarde om in eenheid met hemzelf Rusland toe te wijden aan haar Onbevlekt Hart, voor de vrede in de wereld.

Want wij zijn in oorlog.

Omdat wij verraad hebben gepleegd aan ons christelijk, katholiek verleden, omdat wij de “ godsdienstvrijheid ” hebben afgekondigd, zullen wij slaven worden van de Islamitische Staat. Die controleert reeds een derde van Irak en de helft van Syrië. Binnen de grote rechthoek die zich uitstrekt tussen Mossoel, Bagdad, Damascus en Aleppo oefent IS alle functies van een onafhankelijke staat uit : defensie, politie, justitie ; het kalifaat slaat munten, regelt het economisch leven, de opvoeding en de gezondheid. Het heeft steunpunten van Libanon over Libië en de Sahel tot in Nigeria, waar Boko Haram aan IS trouw heeft gezworen. Dat alles is het mooie resultaat van de diabolisering van Bashar al-Assad, nadat hetzelfde was gebeurd met de Irakese leider Saddam Hoessein, de Servische president Slobodan Milo­sevic, de Afghaan Mollah Omar, de Soedanees Omar al-Bashir, de Libiër Moammar Kadhafi.

Waren die dictators verschrikkelijke tirannen ? In elk geval hadden ze allemaal een niet te verwaarlozen staat van dienst door iets te doen aan de gevolgen van de sacrosancte dekolonisering, die hun volk samen met de “ vrijheid ” het opperste geluk zou schenken...

Saddam stopte de verdere verspreiding van de revolutie van ayatollah Khomeini, die in Iran met onze medeplichtigheid [hij verbleef jarenlang in ballingschap nabij Parijs – nvdr] de sjah omverwierp. Milosevic stond borg voor de akkoorden van Dayton in het explosieve Bosnië. Mollah Omar, de leider van de Taliban, zorgde ervoor dat het verbod op papaverteelt in Afghanistan op het terrein nageleefd werd. Wat generaal al-Bashir betreft, de huidige president van Soedan, hij leverde de terrorist Carlos aan Frankrijk uit en bood de VS aan om hetzelfde te doen met Osama bin Laden, maar Washington weigerde... Ook Khadafi had zijn nut : wij danken hem het opdoeken van het nucleair netwerk van A. Q. Khan, de “ vader van de Pakistaanse atoombom ”, en het afblokken van de clandestiene Afrikaanse immigratie richting Middellandse Zee.

De twee enige personen die in staat zijn om de zaak van de vrede in de wereld vooruitgang te doen boeken, zijn paus Franciscus en Vladimir Poetin.

Het bewijs dat de Russische president de geo­politieke toestand in de wereld domineert ? Zonder hem heeft de G7 – de vroegere G8 waaruit Moskou in 2014 buitengesloten werd – niets te betekenen ! De 41ste top die na twee dagen discussie op 8 juni afliep, leverde geen enkele concrete maatregel op : noch inzake het indammen van de zich uitbreidende islam, noch met betrekking tot een dooi in het Russisch-Oekraïense geschil, noch om de wanhopige Afrikaanse vluchtelingen te helpen die verdrinken in de Middellandse Zee.

Nochtans waren verschillende politici uitgenodigd die netjes op democratische wijze verkozen waren : de presidenten van Nigeria, Senegal en Tunesië en de eerste minister van Irak. Zij mochten het licht van hun erva­ringen laten schijnen op de kwesties van de clandestiene immigratie en de strijd tegen het isla­mis­tisch gevaar – helaas, zonder dat het iets opleverde... 

Donald Tusk, de nieuwe president van de Europese Unie, legde op de G7 uit dat er maar één aanpassing aan het absurde regime van de sancties tegen Rusland onder ogen kon gezien worden : de versterking ervan !

Het is niet erg duidelijk welk voordeel de bevolking van Oekraïne kan halen uit het feit dat er geen Franse kazen of Spaanse mandarijntjes meer in Rusland mogen ingevoerd worden. En zal het feit dat Moskou in de armen van China gedreven wordt een oplossing betekenen voor de schokgolf van de jihad die zich verspreidt over de voormalige Sovjetrepu­blieken ? In Tadzjikistan bv. is Goelmorod Khalimov, de voormalige leider van de elitetroepen, onlangs toegetreden tot de rangen van het islamitisch kalifaat.

Polen groeit ondertussen uit tot een grote basis voor allerlei NAVO-wapentuig.

Bij de val van de USSR engageerde de Atlantische alliantie zich ertoe om geen permanente troepen onder haar vlag te installeren op het grondgebied van haar negen nieuwe bondgenoten, de voormalige vazalstaten van het Warschaupact. Die belofte geldt nog altijd, zo blijkt : « Er zijn geen permanente troepen in de letterlijke betekenis van het woord », aldus een hooggeplaatste militair van de Bundeswehr die anoniem wenst te blijven. « Maar sinds enige tijd worden er dagelijks oefeningen gehouden... »

Die vermomde « versterkingen » beschikken zelfs over een virtueel hoofdkwartier : dat van het Multi­nationaal korps noordoost in Szczecin (Stettin) in West-Pommeren. De Amerikanen zijn er baas sinds 2006. Het doel is om van Szczecin de uitvalsbasis te maken van de vijfduizend manschappen van de strijdmacht die de NAVO op minder dan een week wil kunnen ontplooien als speerpunt van een oorlog... Een oorlog van wie tegen wie ? De ambassadeur van de VS bij het Vaticaan heeft op die vraag een ondubbelzinnig antwoord gegeven door de H. Vader op te roepen tot het veroordelen van « de Russische steun aan de opstandelingen » in het oosten van Oekraïne. Maar paus Fran­ciscus wil geen partij kiezen in deze « oorlog tussen christenen » (4 februari 2015) en nodigde de Grieks-katholieke bisschoppen nadrukkelijk uit om zich te onthouden van « het promoten van een concrete politieke actie ». Ze kunnen zich beter toeleggen op « de verdediging van de gezinnen, de armen, de werklozen, de zwakken, de zieken, de ouden van dagen, de gehandicapten en de vluchtelingen » (ad limina-bezoek van de bisschoppen van Oekraïne, 20 februari 2015).

Twee dagen tevoren had de paus zijn zevende catechese over het gezin gewijd aan « de schoonheid van de broederlijke band » waarover de psalmist dicht : « Zie hoe goed en lieflijk het is als broeders eendrachtig samen te zijn » (Ps 132, 1).

« De menselijke ervaring van broeders en zusters te zijn is door Jezus Christus tot haar volheid gebracht, door ze op te nemen in de trinitaire liefde en ze zodanig te ontwikkelen dat ze veel verder gaat dan de banden van de familie en de muren van het onbekende kan overstijgen... De christenen gaan inderdaad de armen en de zwakken tegemoet, niet om aan een ideologisch programma te gehoorzamen, maar omdat het woord en het voorbeeld van de Heer ons zeggen dat wij allemaal broeders zijn. Dat is het beginsel van de liefde Gods en van elke rechtvaardigheid onder de mensen. »

Het Kremlin liet zich lovend uit over het « evenwichtig standpunt » van de paus in het Oekraïens conflict. En een Vaticaanse bron benadrukte dat « de H. Stoel begrijpt dat een oplossing van het conflict in Syrië onvermijdelijk via Rusland loopt » – iets wat we al honderd jaar weten, dankzij een hemelse bron ! – en dat het overigens de wens van het Moskouse patriarchaat is om nauwer met het Vaticaan samen te werken ter bescherming van de oosterse christenen (La Croix, 10 juni 2015).

Elke dag vragen de christenen in het Midden-Oosten zich af : « Waarom werden wij uit onze huizen verjaagd ? Waarom worden wij vervolgd ? Waarom moeten wij schrik hebben en moeten wij vluchten ? » (La Croix, 9 juni 2015).

Op 12 mei van dit jaar gaf paus Franciscus in zijn homilie het antwoord : « Het is precies morgen dat wij Onze-Lieve-Vrouw van Fatima vieren, die verschenen is om de overwinning op het kwaad te verkondigen. Met zo’n grote steun mogen wij niet bang zijn om onze zending verder te zetten. » Amen !

broeder Bruno van Jezus-Maria
Hij is verrezen ! nr. 78, november-december 2015