Christenen, vergeet Christus’ Kruis niet !

CHRISTEN zijn is het herbeleven van het mysterie van de Verlossing, het eerste punt van ons geloof. Het gaat er niet om een vage ideologie aan te hangen, blijk te geven van enige godsdienstigheid of menslievendheid.

Als dat zo was, zouden er overal ter wereld vele christenen zijn, zelfs op plaatsen waar de naam van Jezus vervloekt wordt! Christen zijn is deelnemen aan de Eucharistie, die meer is dan een vorm van sociale gemeenschap: het is een goddelijk offer waarin de mens zich associeert en vereenzelvigt met het Heilig Slachtoffer. Het is dus niet vrede en geluk zoeken die tegemoetkomen aan onze gemakken en verlangens. Als  dat zo was, zouden we weliswaar allemaal volmaakte en zelfs militante christenen zijn, maar het Kruis blijft teken van tegenspraak en we kunnen er ons niet aan onttrekken.

Christen zijn betekent niet zich laten bedwelmen door theorieën en idealen, maar integendeel de Wil van God doen door zijn kruis te dragen. Christen zijn is evenmin mensen liefhebben omwille van henzelf, vanuit het enthousiaste verlangen om weldoener te zijn; het betekent anderen dienen ten koste van zichzelf en hen slechts liefhebben in volkomen zelfvergetelheid, om tenslotte zo te zijn dat enkel Jezus’ Kruis voorbeeld en richtsnoer voor deugdzaamheid is. Christen zijn is geen bijvoeglijk naamwoord dat op de klei van onze slechte natuur wordt gekleefd. Het is een zelfstandig naamwoord, een fundament waarop het hele bouwwerk is opgetrokken en dat fundament is Christus, de gekruisigde Christus!

Het Kruis van Jezus is de enige hoop. Zal er ooit een vreedzame en gelukkige mensheid op aarde zijn? Het kan alleen door de triomf van het Kruis in alle harten. Maar het is dwaas, het is godslasterlijk om te denken en te prediken dat deze menselijke stad tot stand kan komen en kan slagen in vergetelheid en verachting voor de gekruisigde Jezus! Tot de minsten onder ons en tot de immense volkeren spreekt de Kerk dezelfde taal en wel die van het Kruis.

Maar een gedachte komt bij me op die me doet verstijven. Er worden nieuwe tijden aangekondigd waarin christenen het Kruis dat hen doet leven, zullen vergeten, om hun vijanden te ontwapenen!

De liefde voor Jezus ging verloren, onverschilligheid voor waarheid en gerechtigheid zijn erop gevolgd en nu wordt het grote project van de laatste tijden aangekondigd: de hele mensheid, christenen en heidenen, de vijanden van gisteren zoals Herodes en Pilatus, zoals de Joden en de Romeinen, gaan zich verzoenen, moe van zoveel nutteloze strijd, om dit opgerichte Kruis uit de aarde te rukken en definitief te zwijgen over Jezus.

Het drama kan niet opgelost worden, het is te moeilijk het Kruis door de goddelozen te doen aanvaarden, dus laten we het wegmoffelen. De toekomst van de mensheid, de vrede en het welzijn staan op het spel. Het is beter dat één Man uit de geschiedenis verdwijnt dan dat velen lijden. Het is de grootste revolutie aller tijden, de enige werkelijk radicale die een nieuw tijdperk voor de mensheid opent waarin wetenschap en welvaart de wereld nieuw maken en de mensen werkelijk verenigen!

Dat zijn de ijdele plannen van mensen die de Verlosser opnieuw kruisigen, maar zij zullen niet slagen. Door aan de paus voor te stellen om het Kruis te vergeten, aan de bisschoppen om te breken met een verleden van strijd, willen de vervolgers van Christus de dood van zijn Kerk; en als zij de hoeksteen wegrukken, is dat om het hele bouwwerk te doen instorten.

De christenen die het compromis aanvaarden, verliezen onmiddellijk hun vitale energie en hun invloed in de Kerk. Geen roepingen meer, geen bekeringen. De zielen van de kudde blijven te onwrikbaar verbonden met het Kruis en wie Jezus Christus verloochent, verliest de kudde. Nee, het drama is niet voorbij, het zal alleen maar gruwelijker en bloediger worden door de verleiding die de vijand uitoefent op sommige herders van de kudde.

O Heilig Kruis, onze enige hoop! Prent in ons de herinnering aan het Lijden van het goddelijk Woord, dat u aanschouwen onze hartstochten tempert, onze hoogmoed breekt en al onze werken zuivert. Houd niet op, o zwaar Kruis, onze haastige ondernemingen te belemmeren, ons al te zwak vlees te verwonden, de stroom van onze dromerijen en menselijke redeneringen te doorbreken. Breng ons ertoe om alle gevoelens van godsdienstigheid en barmhartigheid, van geduld en liefde, van onderwerping en toewijding die het Hart van Jezus vervulden toen het Kruis Hem hardhandig naar de dood leidde, over te nemen. Leer ons alleen vreugde, liefde en vrede te zoeken en te vinden in de bodem van uw bittere beker.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit de Lettres à mes Amis nrs. 136 en 201