H. Drie-eenheid, een brandende
lamp in onze harten

IN de naam van de Vader en de Zoon en de H. Geest… Beste broeders en zusters, in dit kruisteken ligt het hele mysterie van de H. Drie-eenheid besloten dat wij vandaag vieren. Met andere woorden, heel het mysterie van onze heilige godsdienst.

Onze vader, abbé Georges de Nantes, heeft ons geleerd beter en meer te zeggen: In de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest, door u, Onbevlekte Ontvangenis, Moeder van ons allen, voor altijd!

Het is inderdaad door haar dat de enige Zoon van de Vader, het Woord van God, God zelf, aan ons gelijk werd door in haar schoot vlees aan te nemen, op 25 maart van het jaar voorafgaand aan het eerste jaar van onze jaartelling. Jezus is de mond van de Vader die ons zijn vredeskus geeft, die niets anders is dan de kus van de Maagd Maria, duif van de H. Geest, Middelares van alle genaden vanaf het begin van de wereld tot het einde, tot de laatste dag.

Daarom is onze heilige godsdienst geheel vervat in het mysterie van God en het mysterie van Maria. Met deze twee mysteries is onze schat in de Hemel en aan deze schat kunnen wij ons hele leven trouw blijven, onvermoeibaar.

 Alles zit in deze “trouw” die we angstvallig moeten bewaren te midden van een samenleving die volledig ontspoord is, waar iedereen het geluk vindt in een ander schepsel, zomaar ergens ontmoet, om er vervolgens genoeg van te krijgen en iemand anders te gaan zoeken, zonder zich aan enige eed van trouw te houden. Ik zeg dit niet alleen van de burgerlijke samenleving, waar echtscheiding het gewoonterecht is geworden, maar van de Kerk zelf, waar de interreligieuze dialoog heerst, met andere woorden: afgoderij, die de profeten van het Oude Testament vergeleken met geestelijk overspel. De hele Bijbel staat vol van de overspeligheden van Israël.  Maar wie zou in de voorbije eeuwen gedacht hebben dat dit te zien zou zijn in onze Moeder de katholieke Kerk, onze maagdelijke Moeder, Bruid van Christus?!

  Deze afschuwelijke misdaad begint met de ontkenning van het mysterie van de H. Drie-eenheid, onder het voorwendsel vrede te sluiten met het joodse of islamitische “monotheïsme”. Welnu, de remedie om te ontsnappen aan deze afvalligheid die ons belaagt, is het visioen van de H. Drie-eenheid dat Lucia zag in Tui op 13 juni 1925.

Gods wil voor onze twintigste eeuw werd bekend gemaakt door Onze-Lieve-Vrouw in de Cova da Iria op 13 juli 1917: «Om de zondaars te redden wil God de devotie tot mijn Onbevlekte Hart vestigen.» Dit is ook het motto van de Kleine Broeders en Kleine Zusters van het H. Hart: «Deus noster, Pater in Filio Jesu, per Spiritum et Mariam, ad laudem Gloriæ suæ, misericordia nostra!» Dit motto werd ons gegeven door abbé de Nantes opdat het als «de lamp van het heiligdom in ons hart» zou zijn.

«God onze Vader, in zijn Zoon Jezus, door de Geest en Maria.» Deus noster, «onze God». Het is de Vader die de Bron is in de H. Drie-eenheid, de eerste Persoon van wie de andere Personen «voortkomen», zoals de theologen zeggen.

Niet alleen bezit God onze Vader de oneindigheid van bestaan, maar Hij geeft die in zijn Zoon Jezus, het eeuwige vleesgeworden Woord, zijn Woord, de uitdrukking van zijn Wijsheid, evenals van zijn Wil, van zijn besluit, dat in één woord wordt samengevat: misericordia nostra, «onze barmhartigheid». Bij dit ene woord van barmhartigheid zijn we in de armen van onze hemelse Vader, die op elk moment op ons wacht, in de kapel, zoals de vader wacht op de verloren zoon in de parabel. Telkens wanneer wij bij binnenkomst in de kapel wijwater nemen en het kruisteken maken: «In de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest», reinigt de goddelijke barmhartigheid ons van onze bezoedelingen en geeft ons genade, leven en licht.

«Ad laudem gloriæ suæ»: tot lof van zijn heerlijkheid; dat is het doel van al ons werk. Niet het bouwen van de wereld! Als God ons zijn Leven, zijn Licht, zijn Warmte, zijn Vurigheid, zijn Energie geeft, is dat niet opdat wij ons zouden verliezen in het bouwen van dingen in deze wereld, waar wij slechts doorheen gaan om de Hemel te verdienen. Dat is de grote dwaling van het Concilie, waar gezegd wordt dat de Kerk het licht der volkeren is, in de zin van een lantaarnpaal die de grote bouwput van de wereld verlicht, zodat de mensen dag en nacht hun Toren van Babel kunnen bouwen, zonder te stoppen...

Nee, ons motto verkondigt het: Christus Jezus, licht der volkeren, is de bron van de barmhartigheid, geschenk van God, een vonk van goddelijk leven die door de H. Geest en de Maagd Maria tot ons komt om terug te keren naar de bron, naar de Vader.

Daarom is dit feest van de H. Drie-eenheid een familiefeest, dat ons uitnodigt om ons heel klein te maken, om op de schoot van de H. Maagd te klimmen, om te luisteren naar de H. Geest in haar Hart en daardoor Jezus beter te begrijpen en terug te keren naar de Vader in de Hemel.

Broeder Bruno van Jezus-Maria
Uittreksels uit de homilie van 26 mei 2002