De onverbreekbaarheid van het huwelijk

IN de “beslissende strijd” die Satan voert tegen de H. Maagd is het gezin het voorwerp van bijzonder geduchte aanvallen. Kardinaal Caffara, aartsbisschop van Bologna, ontving er van zuster Lucia een duidelijke profetie over die vandaag de dag opvallend relevant is:

«De laatste confrontatie tussen de Heer en het rijk van Satan zal over het gezin en het huwelijk gaan. Wees niet bang, want iedereen die zich inzet voor de heiligheid van het huwelijk en het gezin zal altijd op alle manieren bestreden en tegengewerkt worden; dat is het doorslaggevende punt. Maar Onze-Lieve-Vrouw heeft zijn kop verpletterd.»

In onze tijden van duivelse verwarring is het goed voor ons om in de school van onze vader Abbé de Nantes te mediteren over de traditionele leer van de Kerk over “dit grote sacrament”.

Jezus is op weg naar Judea. Hij gaat op naar Jeruzalem en doorkruist dus de heidense landstreek Transjordanië. «Er kwamen ook Farizeeën die Hem vroegen: “Staat het een man vrij zijn vrouw te verstoten?”»

De Farizeeën maken van deze uitstekende gelegenheid gebruik om Jezus op de proef te stellen, om Hem op fouten te betrappen en Hem te doen veroordelen door de openbare mening ofwel door de joodse wet, maar ook omdat dit probleem hen allemaal aanspreekt. Jezus’ Hart is strikt en Hij doet een openbaring over de waardigheid en de heiligheid van het monogame huwelijk.

«Hij antwoordde hun met een wedervraag: “Wat heeft Mozes u voorgeschreven?” Zij zeiden: “Mozes heeft toegestaan een scheidingsbrief op te stellen en haar weg te zenden.”» Ze nemen aan dat Jezus tegen de Wet van Mozes is. Ze hebben het mis! Christus trapt niet in de val en geeft ogenblikkelijk een antwoord dat boven al hun trieste twistgesprekken uitstijgt. Het is het antwoord van een Meester, een wijze man die alles weet, die vrij is van alle commentatoren en vrij van de Wet van Mozes.

«Maar Jezus antwoordde hun: “Om de hardheid van uw hart heeft Mozes die bepaling voor u neergeschreven. Maar in het begin, bij de schepping, heeft God hen als man en vrouw gemaakt.”» Jezus herinnert ons aan het ideaal van de schepping en geeft opnieuw de kracht om

«“Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten om zich te binden aan zijn vrouw en deze twee zullen één vlees worden. Zo zijn zij dus niet langer twee, één vlees als zij geworden zijn.”» Jezus geeft commentaar op de oorspronkelijke wet, verdiept deze en laat de volmaaktheid ervan zien. «“Wat God derhalve heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.”» God maakte man en vrouw één en bracht hen samen in eenheid.

«Thuis ondervroegen de leerlingen Hem nogmaals daarover. Hij sprak tot hen: “Wie zijn vrouw wegzendt en een ander huwt, maakt zich tegenover haar schuldig aan echtbreuk (want zijn vrouw is nog altijd zijn vrouw) en wanneer een vrouw haar man wegzendt en een ander huwt, begaat zij echtbreuk.”»

Man en vrouw zijn door God met elkaar verbonden zolang ze beiden zullen leven, en man en vrouw zijn in dit opzicht gelijk. Jezus is volmaakt. Door dit te zeggen omarmt Jezus als het ware de miljoenen christelijke echtgenoten door de eeuwen heen in zijn Hart. Zij zijn nu nog slechts één vlees, dat is Gods wil. Maar ze moeten nog wel van elkaar houden! En ze moeten zo veel en zo goed van elkaar houden dat ze natuurlijk nooit uit elkaar zullen gaan, omdat God hen bij elkaar houdt.

In haar boek over de boodschap van Fatima zegt zuster Lucia, de boodschapster van Onze-Lieve- Vrouw, hetzelfde en herinnert ons eraan dat «in onze tijd de manier waarop God het gezin heeft samengesteld verkeerd begrepen wordt en aangevallen door valse doctrines die in strijd zijn met het doel waarvoor de goddelijke Schepper het heeft ingesteld. God heeft aan het gezin de heilige opdracht toevertrouwd om met Hem samen te werken in het scheppingswerk.

«Dit is nu de wet van het huwelijk: zodra de twee echtgenoten verenigd zijn onder Gods zegen, worden ze één wezen en deze verbintenis laat geen scheiding toe: wat God heeft verenigd, mag de mens niet scheiden. Ze vormen nog slechts één wezen door de band van liefde die hen leidt tot wederzijdse zelfgave in hetzelfde ideaal: samenwerking met Gods handelen in het scheppingswerk. Deze liefdesband leidt hen tot de opoffering die zelfgave altijd vereist. Die band brengt hen ertoe elkaar te begrijpen, te verontschuldigen en elkaar te vergeven. Zo verwerft een gezin een stevige basis, heiligt het zich en verheerlijkt het God.

«Door anders te handelen, leiden de echtgenoten Gods werk af van zijn doel, verstoren ze zijn plannen en falen ze in het vervullen van de missie die God hen heeft toevertrouwd.

«Daarom roept God ons in de Boodschap van Fatima op om onze blik te richten op de H. Familie van Nazareth, waarin Hij geboren wilde worden en wilde opgroeien […] om ons een model te geven om na te volgen op ons pelgrimspad van de aarde naar de Hemel.»

Abbé Georges de Nantes en broeder Bruno van Jezus-Maria
Uittreksels uit de retraite over het Evangelie van Sint-Marcus
en uit een preek door broeder Bruno van 15 augustus 2010