Het Boek Wijsheid kondigt
het mysterie van de Verlossing aan

OP deze 25ste zondag doorheen het jaar nodigt de Kerk ons uit om te mediteren over hoofdstuk 2 van het Boek Wijsheid. Dit boek uit het Oude Testament is een erg aangrijpende openbaring van het mysterie van de Verlossing. We lezen er in hoe de goddelozen de Rechtvaardige vervolgen en Hem tot het uiterste drijven om te zien of Hij wel echt de Zoon van God is. Ze martelen Hem, vervolgen Hem en doden Hem zelfs, om te zien of Hij de standvastigheid en het geduld heeft die het teken zijn van de barmhartigheid van God.

De profeten Isaïas en Jeremias hadden aangekondigd dat de Messias alle gevolgen van de zonde op zich zou nemen door op zijn eigen rug en op zijn eigen gelaat de tekenen van de kwaadaardigheid, de boosheid en de hardheid van de mensenharten te dragen. Hij zou worden geslagen, geminacht, belasterd en vervolgd. Zo zou de Verlossing bewerkt worden.

De H. Jozef had deze onvergelijkbare profetieën gelezen en erover nagedacht. Hij leefde er van.

Het was zijn voortdurende overweging in Nazareth toen hij leed onder alle gevolgen van de menselijke boosheid. Wanneer ze hem zijn loon niet betaalden, wanneer ze hem verweten dat hij slecht werk had afgeleverd terwijl hij juist nauwgezet gearbeid had, wanneer ze jaloers waren, hem slecht behandelden, wanneer hij zag hoe ze zijn heilige Vrouw verachtten, wanneer hij zag hoe de kleine Jezus met blauwe plekken en wonden terugkwam van school omdat zijn klasgenoten gemeen tegen Hem waren geweest, dan trad hij met de H. Maagd binnen in het mysterie van de Verlossing door te vergeven, door dit lijden te aanvaarden en het bij voorbaat te verenigen met het lijden van Jezus die zij in hun midden hadden.

Ik denk dat we hier het toppunt van de heiligheid van het Oude Testament en zelfs van de heidense wereld hebben bereikt. Wat in het Boek Wijsheid staat, moeten we enkel maar toepassen op de H. Jozef en de Maagd Maria in Nazareth. En niet alleen op hen en op Jezus, maar ook op heiligen uit het Oude Testament, zoals bijvoorbeeld de profeten die vervolging leden. En hoeveel heidenen hebben ons zelfs een vergelijkbaar voorbeeld gegeven! Zo zien we hoe de genade van God Jezus Christus aankondigt en alle mensen inspireert als ze trouw zijn aan Gods ingevingen en als ze beledigingen, lijden, vernederingen en smarten dragen met vergeving in hun hart, waardoor zij gelijkvormig worden aan Jezus Christus.

We kunnen dus uitgebreid mediteren over het leven van de H. Familie in Nazareth als een leven van pijn, van beproeving en van lijden, door de boosaardigheid of de onverschilligheid, de minachting en het egoïsme van de mensen.

Dat is precies een Christus-situatie, een situatie van verlossing. Als we hopen op de verlossing van God omwille van zijn Barmhartigheid, verrichten we al de werken van Barmhartigheid in ons leven. We zien hoe Sint-Jozef, de Maagd Maria en het Kind Jezus hun verlossingswerk beginnen met het vergeven van beledigingen. En in hun dramatische bestaan is de liefde een lijdende liefde, een liefde die de weg van het lijden verkiest omdat het een verloste en verlossende liefde is.

Als we zien hoe onze heilige Ouders een leven hebben geleid van zachtmoedigheid, nederigheid, zelfverloochening en vernedering en zo vooruitliepen op het verlossende mysterie van het Kruis, lijkt het gemakkelijker voor ons om in ons eigen leven ook de Zaligsprekingen te beoefenen:  Zalig de armen, zalig de vredelievenden, zalig de reinen, zalig zij die vervolgd worden, zalig zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid… Wij kunnen zien, maar dan dank zij de volledige Openbaring, dat het dit is wat ons doet gelijken op Christus en ons de verlossing doet verdienen.

Laten we dus bidden tot de H. Jozef, deze rechtvaardige en goede man, vol vergeving van onrecht, vol barmhartigheid en vol overgave, om ons dezelfde deugden te geven die straalden in zijn hart en in dat van de Maagd Maria, en bij uitstek in dat van Jezus, zodat ook wij het mysterie van de Verlossing kunnen beleven zoals in Nazareth en Gods heil verdienen voor een massa zielen.

Abbé de Nantes
Uittreksels uit de preek van 3 mei 1979