Kerk van Christus
De Kerk van Christus: heilige utopie, permanent mirakel
Wie had op de avond van Goede Vrijdag of op de dag van Pasen kunnen voorspellen wat er zou voortkomen uit de wil van Christus en hoe, na Hem, het Koninkrijk dat Hij gesticht had zou overleven?
Op de vooravond van Pinksteren schijnen de apostelen nog te wachten op een nakende terugkeer van Jezus om «het koninkrijk in Israël te herstellen» (Hd 1, 6); de ochtend daarop, vervuld van de H. Geest, spreken zij door de mond van Petrus over die wondere utopische tijden waarin onderscheid zal gemaakt worden tussen de rechtvaardigen, die een uitverkoren volk en een heilige natie zijn geworden, en de goddelozen, die God zal uiteendrijven en vernietigen (Hd 2, 17-21).
De door Jezus Christus gevestigde Kerk is iets anders dan het Koninkrijk Gods van het Evangelie. En toch is het dezelfde realiteit, hetzelfde mysterie in wording, de goddelijke Utopie die in de geschiedenis van de mensheid op gang werd gebracht.
Van het koninkrijk Gods naar de Kerk van Christus
De eerste metamorfose van het aardse, zinnelijke Israël in een geestelijk, universeel en eeuwig Koninkrijk Gods is het werk geweest van Jezus van Nazareth en van Hem alleen.
De Kerk boven alles
De door Christus gestichte Kerk komt vanaf de jaren vijftig – twintig jaar na zijn dood en Verrijzenis – goed op dreef en vindt haar kruissnelheid: ze was in haar baan gebracht, zou men vandaag zeggen. Ze hangt van niets of niemand af, ze is aan geen enkele macht onderworpen.
Bedrog, hersenschim of mysterie?
De Kerk is een zeldzaam wonder, een onvoorstelbare utopie, niet te voorspellen en nochtans duizend jaar van tevoren aangekondigd door de joodse profeten, gerealiseerd door de genade en de waarheid van Jezus Christus op het vastgestelde tijdstip, verspreid en meegedeeld van eeuw tot eeuw en over heel de aarde.
De Kerk is heilig
Het is precies in een tijd als de onze, nu de Kerk aan alle kanten averij oploopt en schipbreuk lijdt, nu zij doodziek is en niet meer in staat lijkt er weer bovenop te komen, dat wij haar meer dan ooit trouw moeten zijn. Het schisma is niet de oplossing voor de ketterijen die in haar schoot blijkbaar vrij spel hebben! Een mooie mystieke tekst van abbé de Nantes verduidelijkt dit.
Zalig zij die vervolging lijden in en voor de Kerk
Ter afsluiting van een driedaags congres van de CRC hield abbé de Nantes op 5 oktober 1987 een sermoen dat ons ook vandaag nog een hart onder de riem kan steken. Hoe menselijk is het niet de armen van ontmoediging te laten zakken wanneer we als laatste gelovigen in een heidens geworden maatschappij gemarginaliseerd, bespot en tegengewerkt worden?